Drugą grupę informacji stanowią dane dotyczące właściwości odbiciowych elementów powierzchni wewnętrznych decydujących o głębokości wnikania światła na drodze wielokrotnego odbicia. Współczynnik przenoszenia światła określa ilość energii świetlnej przekazanej ze źródła światła do analizowanego miejsca na płaszczyźnie roboczej. Jest on określony jako średnia ważona ze współczynnika odbicia wszystkich otaczających powierzchni, przy uwzględnieniu udziału w przenoszeniu każdej z powierzchni na poszczególnych głębokościach pomieszczenia.
Dla pojedynczego pomieszczenia ograniczonego przez m powierzchni wewnętrznych o odpowiednich współczynnikach odbicia światła Ri całkowity współczynnik przenoszenia D wynosi:
gdzie:
Si - udział w przenoszeniu poszczególnych powierzchni – ściany, sufit, podłoga. Wartość tego współczynnika, która została wyznaczona na podstawie symulacji, zmienia się wraz z odległością od okna
Ri- współczynnik odbicia światła dla powierzchni i,
Asi- powierzchnia przegrody i
A- całkowita powierzchnia przegród wewnętrznych w danym pomieszczeniu.
Współczynnik D zmienia się w zakresie od 0 – wszystkie powierzchnie wewnętrzne odbijają 100% światła, do 1 – powierzchnie pochłaniają 100% światła.
Rysunek 1. Profil natężenia oświetlenia dla idealnych, teoretycznych współczynników przenoszenia światła D i stałej wartości współczynnika przenikania światła T wynoszącej 100%.
Wykresy opracowano na podstawie wyników uzyskanych z symulacji, które zostały przeprowadzone dla prostopadłościennego pomieszczenia o wymiarach 3m x 3m x 9m oraz nieboskłonu całkowicie zachmurzonego o wartości natężenia oświetlenia na płaszczyznę poziomą wynoszącym 10 klx.