Wyznaczone diagramy do oceny oświetlenia dziennego zgodnie z prezentowaną procedurą obowiązują jedynie dla pewnych szczególnych przypadków. Charakteryzują się one brakiem zaburzeń dostępu promieniowania słonecznego przez elementy zewnętrzne, wewnętrzne oraz na granicy pomieszczenie a środowisko zewnętrzne. W rzeczywistości jednak każdy budynek znajduje się w konkretnym kontekście urbanistycznym, którego szczegółowe uwarunkowania mogą mieć dodatkowy wpływ na dostęp światła dziennego. Również wewnątrz pomieszczenia dystrybucja światła na drodze źródło – płaszczyzna robocza zależna będzie od sposobu wykończenia i zabudowy, w tym także zróżnicowanych właściwości refleksyjnych poszczególnych powierzchni (np. przenoszenie górne, boczne itp.). Niemniej istotne jest usytuowanie środka źródła światła względem płaszczyzny roboczej. Proponowany współczynnik korekcyjny jest pewnego rodzaju współczynnikiem bezpieczeństwa, mającym uwzględnić wpływ elementów nietypowych na osłabienie udziału oświetlenia naturalnego. Ewentualne zwiększenie poziomu natężenia oświetlenia wynikające z zastosowania zaawansowanych systemów przenoszenia światła takich jak półki świetlne bądź tunele świetlne nie mogą być uwzględnione według niniejszej metodologii i wymagają zawsze oddzielnej, niezależnej analizy. W celu uogólnienia proponowanej metody dla większej liczby przypadków wprowadzono współczynnik korekcyjny C,.
Współczynnik korekcyjny C jest iloczynem trzech składowych współczynników korekcyjnych:
gdzie:
Ce - współczynnik zewnętrzny (exterior),
Ci - współczynnik wewnętrzny (interior),
Cb- współczynnik brzegowy (boundary).
Wartość współczynnika C zmienia się w zakresie od 0 – elementy wewnętrzne, zewnętrzne bądź brzegowe całkowicie blokujące dostęp światła do wnętrza, do 1 – brak wpływu elementów zewnętrznych, wewnętrznych oraz brzegowych na rozkład natężenia oświetlenia we wnętrzach. W pewnych skrajnych przypadkach poszczególne cząstkowe współczynniki brzegowe Cb mogą przyjmować wartości powyżej 1. Może to być spowodowane przez jasne powierzchnie otaczające o luminancji większej niż luminancja zachmurzonego nieboskłonu. Natomiast współczynnik wewnętrzny Ci zawsze przyjmuje wartości dodatnie, co związane jest ze zwiększeniem natężenia oświetlenia w wyniku dodatkowego odbicia od przegrody przeciwległej względem źródła światła (okna). Współczynniki korekcyjne uwzględniają więc zarówno osłabienie jak i wzmocnienie strumienia świetlnego i decydują o poziomie natężenia światła w poszczególnych punktach projektowanego wnętrza. Dzięki temu, bazując na uproszczonych danych dotyczących projektowanego obiektu, jak i uwarunkowań zewnętrznych możliwe jest ilościowe oszacowanie warunków oświetleniowych. Wyznaczone poziomy natężenia światła dla warunków nieboskłonu pochmurnego, mogą stanowić w przyszłości punkt wyjścia do obliczenia oszczędności energii elektrycznej niezbędnej przy doświetlaniu wnętrz światłem uzupełniającym.