Obowiązujące kryteria projektowania wnętrz architektoniczno-budowlanych pod kątem oświetlenia dziennego mają charakter ogólny lub szczegółowy. W przypadku kryteriów ogólnych, uwzględnianych na etapie koncepcji projektowej bądź projektu wstępnego, rozpatruje się między innymi minimalne odległości pomiędzy budynkami, minimalny czas penetracji do wnętrza bezpośredniego promieniowania słonecznego lub wielkość przeszkleń w stosunku do pola powierzchni podłogi. Analizy wstępne na etapie koncepcji projektowej mają charakter uproszczony i ze względu na ograniczony stopień dokładności oraz liczbę danych wejściowych nie dają precyzyjnych wyników.
Prawidłowo zaprojektowane oświetlenie powinno charakteryzować się odpowiednimi cechami zarówno jakościowymi jak i ilościowymi, zgodnie z przeznaczeniem budynku czy pomieszczenia.
Kryteria szczegółowe stosowane są najczęściej już na etapie projektu technicznego, które w przypadku oświetlenia dziennego najczęściej ograniczone są do wymaganego współczynnika oświetlenia dziennego, bądź poziomu natężenia oświetlenia. Na etapie projektów technicznych możliwe jest zastosowanie narzędzi bardziej dokładnych opartych na metodach symulacyjnych. Często jednak ze względu na zaawansowany poziom projektu radykalne zmiany, zwłaszcza w architekturze obiektu, są trudne, a wręcz niemożliwe do zaakceptowania.
Spełniając oczekiwania projektantów opracowano metodę oceny oświetlenia dziennego, możliwą do zastosowania na etapie projektu wstępnego a dającą jednocześnie wynik o charakterze ilościowym. Proponowana metoda daje ponadto możliwość szybkiej oceny wpływu poszczególnych zmian w projekcie na uzyskany efekt końcowy.
Różni się ona od stosowanych obecnie metod oceny oświetlenia bowiem nie wymaga wyznaczenia szukanej wartości, która charakteryzowałby jakość oświetlenia, lecz umożliwia projektantowi wybór cech pomieszczenia w celu spełnienia przyjętych wymagań. Proponowana metoda nazwana TDI - Całkowitym Wskaźnikiem Oświetlenia Dziennego (ang. Total Daylight Index) jest metodą odwrotną, mającą za zadanie pomóc w dokonaniu ilościowej oceny stopnia wykorzystania światła dziennego w projektowanym budynku już na etapie projektu koncepcyjnego.
Rysunek 1. Schemat analizowanego pomieszczenia.
Metodę oceny oświetlenia wnętrz opracowano na podstawie wyników uzyskanych przy pomocy programu RADIANCE, która wykorzystuje metodę śledzenia promienia. Obliczenia wykonano dla lokalizacji miasta Łodzi (51,25N i 21,00E) przy założeniu, że źródłem światła dla wnętrza jest transparentna (przezierna) ściana pionowa. Obliczenia przeprowadzono dla nieboskłonu całkowicie zachmurzonego dającego wartość natężenia na płaszczyznę poziomą, zgodnie z wytycznymi komisji CIE, wynoszącą 10 klx co pozwoliło na uniezależnienie wyników symulacji od orientacji otworów doświetlających względem stron świata (brak promieniowania bezpośredniego). Pomieszczenie testowe stanowił prostopadłościan o szerokość 3 m, długość 9 m i wysokości 3 m. Maksymalna wielkość powierzchni transparentnej to 9 m2 co stanowi ⅓ całkowitej powierzchni podłogi. W metodzie przyjęto teoretyczne, wartości współczynników przenikania (T) i przenoszenia światła (D), które zmieniały się skokowo co 0,1 od wartości 0 do 1, dla których wyznaczono profile rozkładu natężenia oświetlenia na głębokości pomieszczenia na wysokości płaszczyzny roboczej.